Milli Eğitim'imiz, Fulbright Anlaşması ve İsmet İnönü

Milli Eğitimimiz, 27 Aralık 1947'de imzalanan “Fulbright Antlaşması” ile; Türkiye ve ABD hükümetleri arasında eğitim kurulu kurulması hakkındaki anlaşmanın sonucu olarak, bütünüyle Amerika'lı uzmanlar ve CIA tarafından, Amerikan çıkarları doğrultusunda biçimlendiriliyordu.

Senatör Haydar Tunçkanat’ın, “İkili Antlaşmaların İç Yüzü” ve “Amerikan Emperyalizmi ve CIA” adlı kitabında açıkladığı üzere, 27 Aralık 1947'de imzalanan eğitim kurulu’yla ilgili anlaşmanın 5. maddesi şöyleydi:

"Kurul; dördü TC vatandaşı, diğer dördü de ABD vatandaşı olmak üzere, sekiz üyeden kurulu olacaktır. Bunlara ek olarak, Türkiye’deki ABD heyetinin başı Amerikan büyükelçisi, kurulun fahri başkanı olacaktır.Komisyonda oyların eşit oluşması durumunda kesin oyu misyon şefi (Amerikan büyük elçisi verecektir.”

Kurulun ABD vatandaşı olan dört üyesinden ikisinin, elçilikteki CIA mensupları arasından seçileceğinden kuşku duymamak gerekir. Böylece, CIA, Milli Eğitim Bakanlığı’na rahatça sızma olanağı bulacak ve kurul üyesi sıfatıyla; öğrenci ve eğitim üyeleri arasında casuslar devşirmekte hiçbir güçlükle karşılaşmayacaktır.




Okul kitaplarına ve ders kitaplarına Amerikan hayranlığının etkinliğini artırmak için malzeme hazırlayacaklardır.

O günden bugüne kadar, Milli Eğitim'imizi ve daha pek çok bakanlığımızı Amerikalı uzmanlar yönlendiriyor.

''FULBRİGHT'' kurulu adı altında, Türk Milli Eğitimini biçimlendiren kurulun başında, Amerikan büyükelçisi oturmaktadır.

İsmet İnönü: Türkiye'nin, Amerikan'ın yarı sömürgesi olduğunu, yalnızca Milli Eğitim’in değil, diğer pek çok bakanlıklarının, 1949'dan başlayarak Amerikalı uzmanlar tarafından yönetildiğine ilişkin acı gerçekleri 1963'de, timsah gözyaşlarıyla şöyle itiraf etmişti.

''Daha bağımsız ve kişilik sahibi dış politika izlenmesini istiyoruz. Herkes aynı şeyden söz ediyor. Nasıl yapacağım ben bunu? Karar vereceğim ve işi teknisyenlere havale edeceğim. Onlar ayrıntılı çalışmalar yapacaklar ve öneriler hazırlayacaklar. Yapabilirler mi bunu? Hepsinin çevresinde uzman denen yabancılar dolu. İğfal etmeye çalışıyorlar. Başaramazlarsa işi sürüncemede bırakmaya çalışıyorlar. O da olmazsa karşı tedbir alıyorlar. Bir görev veriyorum sonucu bana gelmeden, Waşington’un haberi oluyor. Sonucu, memurlardan önce sefirden öğreniyorum.

Bağımsızlık Savaşı'ndan sonra, Lozan’da, asıl savaşım da bu uzmanlar konusunda oldu. Yoksa sınırlar zaten belli idi. Tazminat işini iki devlet aramızda çözerdik. Bütün savaşım, hükümetimize yapılmak istenen müdahale yüzünden çıktı. Bir tek uzman vermek için büyük ödünlerde bulunmaya hazırdılar. Dayattık. Biz onların neden ısrar ettiklerini biliyorduk. Onlar da bizim neden inatla reddettiğimizi biliyorlardı.

Böyledir bu işler, peygamber edasıyla size dünyaları verir gibi yaparlar. İmzayı attınız mı, ertesi günü gelmişlerdir. Personeli gelmiştir, teçhizatı gelmiştir, üsleri gelmiştir. Ondan sonra sökebilirsen sök. Gitmezler. Ancak bu sorunun üzerine vakit geçirmeden gitmek gerek. Yoksa ne bağımsız dış politika ne de bağımsız iç politika güdemezsiniz. Havanda su döversiniz. Fakat, sanmayın ki bu kolay bir iştir. Denediğinizde başınıza neler geleceği bilinmez.”

Türkiye’nin, Şubat 1948'de 705 bin dolar olan yabancı para varlığını, Mayıs 1950'de eksi(-) 12 milyon dolara; 1946'da 214 ton olan altın varlığını, 1949 sonunda 123 tona indiren, ülkenin dağarcığında yeterince altın ve yabancı para bulunmasına karşın, Amerika’dan borç alarak ülkeyi Amerikan güdümüne sokan İsmet İnönü’nün, bu yüz kızartıcı açıklamaları karşısında:

''Madem bunları biliyordunuz, öyleyse niçin Amerika ile antlaşmalar yaparken, Türkiye’ye, Amerikalı uzmanların dolmasına neden olacak anlaşmalar yaptınız?'' demek gerekiyor.

İsmet İnönü’nün bu sözleri, kendisinin Türkiye’yi içine düşürdüğü durumu tüm çıplaklığıyla gözler önüne serdiği gibi; onun bir Türkiye Cumhuriyeti kahramanı, Cumhurbaşkanı, Başbakanı olarak ne denli çaresiz olduğunu da ortaya koymaktaydı.

NOT: Bu yazıda  Sn. Cengiz ÖNAKINCI’nın ''Türkiye’nin Siyasi İntiharı Yeni- Osmanlı Tuzağı'' adlı kitabından  alıntılanmıştır.

Category: 27 Aralık 1947, Atatürk'ten sonra, CIA, Fulbright Anlaşması, İkili Antlaşmalar, İsmet İnönü, Milli Eğitim, Nasıl bu hale geldik, Türkiye ve ABD